De eigenschappen van metaalmaterialen zijn over het algemeen verdeeld in twee categorieën: procesprestaties en gebruiksprestaties. De zogenaamde procesprestaties verwijst naar de prestaties van metaalmaterialen onder gespecificeerde koude en warme verwerkingsomstandigheden tijdens het productieproces van mechanische onderdelen. De kwaliteit van de procesprestaties van metaalmaterialen bepaalt het aanpassingsvermogen aan verwerking en vorming tijdens het productieproces. Vanwege verschillende verwerkingscondities zijn de vereiste proceseigenschappen ook verschillend, zoals gietprestaties, lasbaarheid, vergoedbaarheid, prestaties van warmtebehandeling, het snijden van verwerkbaarheid, enz. De zogenaamde prestaties verwijst naar de prestaties van metaalmaterialen onder de omstandigheden van het gebruik van mechanische onderdelen, waaronder mechanische eigenschappen, fysische eigenschappen, fysische eigenschappen, chemische eigenschappen, chemische eigenschappen, enz.
In de machineproductindustrie worden algemene mechanische onderdelen gebruikt in normale temperatuur, normale druk en niet-streng corrosieve media, en tijdens gebruik zal elk mechanisch deel verschillende belastingen dragen. Het vermogen van metalen materialen om schade te weerstaan onder belasting wordt mechanische eigenschappen (of mechanische eigenschappen) genoemd. De mechanische eigenschappen van metaalmaterialen vormen de belangrijkste basis voor het ontwerp en de materiaalselectie van onderdelen. Afhankelijk van de aard van de uitgeoefende belasting (zoals spanning, compressie, torsie, impact, cyclische belasting, enz.), Zijn de mechanische eigenschappen die nodig zijn voor metaalmaterialen ook verschillend. Veelgebruikte mechanische eigenschappen zijn onder meer: sterkte, plasticiteit, hardheid, taaiheid, meerdere impactweerstand en vermoeidheidslimiet. Elke mechanische eigenschap wordt hieronder afzonderlijk besproken.
1. Kracht
Sterkte verwijst naar het vermogen van een metaalmateriaal om schade (overmatige plastic vervorming of breuk) onder statische belasting te weerstaan. Aangezien de belasting werkt in de vorm van spanning, compressie, buiging, afscheuren, enz., Is de sterkte ook verdeeld in treksterkte, druksterkte, buigsterkte, afschuifsterkte, enz. Er is vaak een bepaalde relatie tussen verschillende sterke punten. In gebruik wordt de treksterkte in het algemeen gebruikt als de meest basale sterkte -index.
2. Plasticiteit
Plasticiteit verwijst naar het vermogen van een metaalmateriaal om plastic vervorming (permanente vervorming) te produceren zonder vernietiging onder belasting.
3. Hardness
Hardheid is een maat voor hoe hard of zacht een metaalmateriaal is. Momenteel is de meest gebruikte methode voor het meten van hardheid in productie de inspringingshardheidsmethode, die een indenter van een bepaalde geometrische vorm gebruikt om in het oppervlak van het metaalmateriaal te drukken dat wordt getest onder een bepaalde belasting en de hardheidswaarde wordt gemeten op basis van de mate van inspringing.
Veelgebruikte methoden zijn Brinell Hardheid (HB), Rockwell Hardheid (HRA, HRB, HRC) en Vickers Hardness (HV).
4. Vermoeidheid
De eerder besproken sterkte, plasticiteit en hardheid zijn allemaal mechanische prestatie -indicatoren van metaal onder statische belasting. In feite worden veel machineonderdelen onder dergelijke omstandigheden onder dergelijke omstandigheden bediend en vermoeidheid zal plaatsvinden in de onderdelen.
5. Impact taaiheid
De belasting die op het machinegedeelt met een zeer hoge snelheid werkt, wordt de impactbelasting genoemd en het vermogen van metaal om schade te weerstaan onder impactbelasting wordt impact taaiheid genoemd.
Posttijd: APR-06-2024