Het warmtebehandelingsproces van metaal omvat over het algemeen drie processen: verwarming, isolatie en koeling. Soms zijn er slechts twee processen: verwarming en koeling. Deze processen zijn onderling verbonden en kunnen niet worden onderbroken.
1.verwarming
Verwarming is een van de belangrijke processen van warmtebehandeling. Er zijn veel verwarmingsmethoden voor metaalwarmtebehandeling. De eerste was om houtskool en kolen te gebruiken als warmtebron en vervolgens vloeibare en gasvormige brandstoffen te gebruiken. De toepassing van elektriciteit maakt verwarming gemakkelijk te bedienen en heeft geen milieuvervuiling. Deze warmtebronnen kunnen worden gebruikt voor directe verwarming of indirecte verwarming door gesmolten zout of metaal, of zelfs drijvende deeltjes.
Wanneer het metaal wordt verwarmd, wordt het werkstuk blootgesteld aan de lucht en komen er vaak oxidatie en decarburisatie op (dat wil zeggen, het koolstofgehalte op het oppervlak van het stalen deel wordt verminderd), wat een zeer negatieve invloed heeft op de oppervlakte -eigenschappen van de delen na warmtebehandeling. Daarom moeten metalen meestal worden verwarmd in een gecontroleerde atmosfeer of beschermende atmosfeer, in gesmolten zout en in een vacuüm. Beschermende verwarming kan ook worden uitgevoerd door coaten- of verpakkingsmethoden.
Verwarmingstemperatuur is een van de belangrijke procesparameters van het warmtebehandelingsproces. Het selecteren en regelen van de verwarmingstemperatuur is het belangrijkste probleem om de kwaliteit van warmtebehandeling te waarborgen. De verwarmingstemperatuur varieert afhankelijk van het metaalmateriaal dat wordt verwerkt en het doel van de warmtebehandeling, maar het wordt in het algemeen verwarmd tot boven een bepaalde karakteristieke transformatietemperatuur om een hoge temperatuurstructuur te verkrijgen. Bovendien vereist de transformatie een bepaalde hoeveelheid tijd. Daarom, wanneer het oppervlak van het metaalwerkstuk de vereiste verwarmingstemperatuur bereikt, moet het gedurende een bepaalde periode bij deze temperatuur worden gehandhaafd om de interne en externe temperaturen consistent te maken en de microstructuurtransformatie te voltooien. Deze periode wordt de houdtijd genoemd. Bij het gebruik van hoge energie-dichtheid verwarming en oppervlaktewarmtebehandeling is de verwarmingssnelheid extreem snel en is er over het algemeen geen houdtijd, terwijl de houdtijd voor chemische warmtebehandeling vaak langer is.
2. koeling
Koeling is ook een onmisbare stap in het warmtebehandelingsproces. De koelmethoden variëren afhankelijk van het proces, die voornamelijk de koelsnelheid regelen. Over het algemeen heeft gloeien de langzaamste koelsnelheid, normaliseren heeft een snellere koelsnelheid, en het uitdrijven heeft een snellere koelsnelheid. Er zijn echter verschillende vereisten vanwege verschillende stalen types. Met lucht geharde staal kan bijvoorbeeld met dezelfde koelsnelheid worden gehard als normaliseren.
Posttijd: Mar-31-2024